پزشکان برتر

تصور می شود که جوانسازی واژن با لیزر راه حلی برای شلی واژن باشد. فقدان سفتی در واژن چیزی است که زنان اغلب در سنین بالا تجربه می کنند. البته سن تنها عاملی نیست که باعث این امر می شود. زایمان و چاقی نیز تنگی واژن را کاهش می دهد. این امر منجر به مشکلاتی مانند از دست دادن حس در طول رابطه جنسی و بی اختیاری ادرار می شود.

دو نوع لیزر جوانسازی واژن وجود دارد یکی غیر جراحی و دیگری جراحی. جایگزین غیر جراحی شامل هدایت پرتوهای لیزر به دیواره واژن برای تشویق تولید کلاژن و سفت شدن پوست است.

این مقاله بر روی لیزر جراحی جوانسازی واژن تمرکز دارد. ما در VIVO Body Studio معتقدیم که ضروری است که مشتریان وقت خود را صرف بررسی هر گونه درمان، به ویژه جراحی کنند. روش های جراحی با خطرات بسیار بیشتری همراه هستند که نباید آنها را ساده تلقی کرد. ما تحقیقاتی را برای جوانسازی واژن با لیزر انجام داده‌ایم، بنابراین می‌دانید چه انتظاری دارید!

جوانسازی واژن با لیزر چیست؟

این روش با استفاده از لیزر برای بازسازی و تغییر شکل ناحیه واژن را سفت می کند. این فوق العاده تهاجمی است و می تواند شامل سفت شدن لابیا/باز شدن واژن نیز باشد.

خطرات چیست؟

اکثر درمان ها منجر به حساسیت و درد کوتاه مدت می شود. سایر عوارض جانبی کوتاه مدت جوانسازی واژن با لیزر عبارتند از قرمزی، عفونت، کبودی، خونریزی و بی حسی، اما این عوارض معمولاً با بهبودی ناحیه محو می شوند.

این اثرات کوتاه مدت می تواند به اندازه عوارض بلندمدت جدی باشد. مشخص نیست مرز بین یک عارضه جانبی "طبیعی" و مشکلی که می تواند آسیب بیشتری به بدن شما وارد کند کجاست. به عنوان مثال، خونریزی نشانه بهبودی است اما همچنین زمانی رخ می دهد که بخیه ها زود بیرون آمده باشند. این عدم وضوح نشان می دهد که این روش چقدر خطرناک است زیرا تشخیص اینکه آیا ناحیه در حال بهبود است یا بدتر می شود دشوار است.

خطرات دراز مدت این روش شامل عفونت جدی، مرگ زودرس بافت ها و درد در حین مقاربت است. علاوه بر این، اگرچه هدف این درمان بازگرداندن حس در حین رابطه جنسی است، اما می تواند منجر به از دست دادن دائمی حس در ناحیه واژن شود. این سوال می‌پرسد که آیا انجام چنین روش تهاجمی ارزشش را دارد اگر احتمال بدتر شدن ناحیه واژن وجود داشته باشد.

ایمن است؟

خطرات ذکر شده در بالا کافی است تا نشان دهد که جوانسازی واژن با لیزر چقدر می تواند خطرناک باشد. با این حال، مقاله ای که در 31 ژوئیه 2018 منتشر شده است نشان می دهد که چگونه تجهیزات این روش اغلب برای این استفاده تأیید نشده است. این دستگاه ها به درستی از نظر اثربخشی در جراحی واژن مورد آزمایش قرار نگرفته اند، اما به گونه ای به بازار عرضه می شوند که انگار قبلاً انجام شده اند. در نتیجه، خطرات این روش افزایش می یابد. بر اساس این مقاله، بیماران دچار «سوختگی واژن، جای زخم، درد در حین رابطه جنسی و درد مکرر یا مزمن» شدند.

همه اینها نشان می دهد که جوانسازی واژن با لیزر گزینه ای است که خطرات زیادی را به همراه دارد و نتیجه نسبتاً نامشخصی دارد. با این حال، جایگزین هایی وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

جایگزین ها

همانطور که در ابتدای این مقاله ذکر شد، یک نوع لیزر غیرتهاجمی جوانسازی واژن وجود دارد. با این حال، ایده لیزر گاهی اوقات می تواند دلهره آور باشد.

به همین دلیل است که در VIVO Body Studio یک روش ایمن و غیر تهاجمی سفت کردن واژن را ارائه می دهیم که از اولتراسوند متمرکز با شدت بالا برای سفت کردن دیواره واژن استفاده می کند. دستگاه منحصر به فرد FemiWand ما امواج اولتراسوند را در اعماق مختلف دیواره واژن ساطع می کند. این نه تنها پوست را سفت می‌کند، بلکه ماهیچه‌های زیر آن را نیز سفت می‌کند و نتایج طولانی‌تری را ایجاد می‌کند.

با هر درمانی، ما از شما می‌خواهیم تحقیقات خود را انجام دهید و قبل از انجام این روش راحت باشید. واژن ناحیه بسیار حساسی است، پس حتما از آن مراقبت کنید!

واژن بافتی سفت و کشسان است. با گذشت زمان، تولید کلاژن کاهش می‌یابد و منجر به از دست دادن لحن و خاصیت ارتجاعی آن می‌شود، دیواره‌ها کمتر به یکدیگر سفت می‌شوند، این پیری عمدتاً علت شلی واژن است. زنانی که از آن رنج می‌برند، احساس می‌کنند واژن خیلی پهن است و به اندازه کافی سفت نیست. کاهش قابل توجه سنتز استروژن در دوران یائسگی این شلی واژن و شل شدن دهانه واژن را تشدید می کند.

شلی واژن همچنین می تواند نتیجه زایمان یا زایمان های متعدد باشد که در طی آن دیواره واژن بیش از حد متسع و کشیده می شود و این اتساع باعث تغییر رشته های کلاژن می شود. به تدریج بافت ها به طور معمول عملکرد و قابلیت ارتجاعی خود را به دست می آورند، اما در برخی از زنان، کشش بیش از حد زیاد و بی رحمانه بوده است، بافت های واژن قابلیت ارتجاعی خود را باز نمی یابند.

آرامش واژن: عواقب آن چیست؟

زنان مبتلا به سستی واژن آن را به عنوان حمله ای به زنانگی خود تجربه می کنند. آنها در زندگی روزمره خود احساس ناراحتی دائمی می کنند، با احساس سنگینی، احساس ورود آب به ناحیه واژن هنگام حمام کردن، احساس شرم با اولین علائم احتمالی بی اختیاری، انتشار گاز واژن، درد پرینه. زندگی جنسی آنها البته با احساسات کمتری که در حین دخول احساس می شود، مشکل در رسیدن به ارگاسم و در نتیجه لذت صمیمی کمتر تحت تأثیر قرار می گیرد.

شلی واژن و فرکانس رادیویی

فرکانس رادیویی یک فناوری شناخته شده در زمینه سفت کردن صورت در پزشکی زیبایی است . انطباق آن با درمان های حوزه صمیمی به من این امکان را می دهد تا امروز راه حل موثری را به بیمارانم که برای آرامش واژن با من مشورت می کنند ارائه دهم. این تکنیک خطرات کمی را ارائه می دهد و نتایج را از جلسات اول ارائه می دهد.

من از فرکانس رادیویی اندواژینال ThermiVa® استفاده می‌کنم ، عملکرد آن سلول‌های صمیمی را با گرم کردن آنها تا دمای بیش از 40 درجه هدف قرار می‌دهد. گرمای تولید شده فاکتورهای ترمیم بافت را فعال می کند، گردش خون را افزایش می دهد، فیبروبلاست ها را برای سنتز کلاژن جدید تحریک می کند. این درمان با فرکانس رادیویی بدون درد است، دو تا چهار جلسه 30 دقیقه ای باید با فاصله حداقل 15 روز تا یک ماه برنامه ریزی شود.

از همان جلسات اول، تونینگ واژن توسط بیماران من احساس می شود، در طول جلسات و به مرور زمان بهبود می یابد، همراه با فواید عملکردی بر روانکاری واژن و راحتی ادرار.

این درمان با فرکانس رادیویی باید قبل از ارجاع بیماران به یک عمل جراحی تهاجمی تر، به عنوان یک درمان خط اول در نظر گرفته شود.

این درمان با فرکانس رادیویی ThermiVa® در زنان منع مصرف دارد:

• استفاده از ضربان ساز یا دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت (ICD) یا سایر دستگاه های قابل کاشت
• داشتن عفونت ادراری
• بلندگوها
• به تازگی یک عمل زنان و زایمان انجام داده است
• داشتن عفونت تناسلی فعلی
• کمتر از یک ماه پیش تحت تزریق اسید هیالورونیک در ناحیه صمیمی قرار گرفته باشید

فیبروم ها رشدهایی هستند که از سلول های ماهیچه صاف و بافت همبند فیبری تشکیل شده اند. این توده ها در رحم رشد می کنند و به تنهایی یا به صورت گروهی ظاهر می شوند. اندازه آنها متفاوت است، از کوچکی به اندازه یک دانه برنج تا بزرگی به اندازه یک خربزه. در برخی موارد، فیبروم ها می توانند به داخل حفره رحم یا خارج از رحم روی ساقه ها رشد کنند.

تخمین زده می شود که 20 تا 50 درصد از زنان در سنین باروری در حال حاضر فیبروم دارند و تا 77 درصد از زنان در طول سال های باروری خود به فیبروم مبتلا می شوند. تنها حدود یک سوم از این فیبروم ها به اندازه کافی بزرگ هستند که توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در طول معاینه فیزیکی تشخیص داده شوند، بنابراین اغلب تشخیص داده نمی شوند.

در بیش از 99 درصد موارد فیبروم، تومورها سرطانی نیستند و خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش نمی دهند.

چه چیزی باعث فیبروم می شود؟

علت فیبروم مشخص نیست. تحقیقات نشان می‌دهد که هر تومور از یک سلول ماهیچه‌ای غیرطبیعی در رحم ایجاد می‌شود و در هنگام مواجهه با هورمون استروژن که باعث رشد تومور می‌شود، به سرعت تکثیر می‌شود.

چه کسانی در معرض خطر فیبروم هستند؟

زنان در سنین باروری بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند.

سایر عوامل خطر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سابقه خانوادگی فیبروم
• چاقی
• رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز
• فشار خون بالا

زنان سیاه‌پوست بیشتر از سایر زنان در معرض ابتلا به فیبروم هستند، این بیماری در سنین پایین‌تر تشخیص داده می‌شود و اغلب نیاز به درمان دارند. به وضوح درک نشده است که چرا فیبروم ها به طور نامتناسبی بر زنان سیاه پوست تأثیر می گذارند.

علائم فیبروم

معمولاً زنانی که فیبروم دارند علائم قابل توجهی را تجربه نمی کنند. سایر زنان مبتلا به فیبروم علائم شدیدی را تجربه می کنند که در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد می کند. علائم رایج فیبروم عبارتند از:

• دوره های سنگین یا طولانی مدت
• خونریزی بین پریود
• ناراحتی و/یا پری شکم
• درد لگن
• کمردرد
• علائم مثانه، مانند تکرر ادرار یا مشکل در تخلیه مثانه
• علائم روده، مانند یبوست یا زور زدن بیش از حد با حرکات روده

زنان مبتلا به فیبروم نیز می توانند موارد زیر را تجربه کنند:

• ناباروری
• عوارض دوران بارداری
• درد هنگام مقاربت

علائم فیبروم اورژانسی

در موارد نادر، زنان مبتلا به فیبروم نیاز به درمان اورژانسی دارند. اگر درد شدید و ناگهانی در شکم دارید که با داروهای ضد درد تسکین نمی یابد یا خونریزی شدید واژینال همراه با علائم کم خونی مانند سبکی سر، خستگی مفرط و ضعف، باید به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید.

بدن زن موجودی پیچیده و بی نظیر با ویژگی های منحصر به فرد است. در دوره های مختلف زندگی با چالش های جدیدی مواجه هستیم که کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد. زندگی با آسیب شناسی های زنان مطمئناً آسان نیست، اما وقتی نگرانی ها با یک متخصص با تجربه در میان گذاشته می شود، بر همه چیز غلبه می شود. با روش جدیدی از زیبایی-درمانی زنان در لیتوانی آشنا شوید که به حل مشکلات مختلف زنان بدون تهاجم جراحی کمک می کند.

PRP درمانی چیست و چه مشکلات زنانه ای را برطرف می کند؟

PRP تزریق پلاسمای خون بیمار به نواحی مشکل است. اگر به درستی تهیه و با اسید هیالورونیک مخلوط شوند، برای درمان موارد زیر مناسب هستند:

اختلال عملکرد جنسی: تنگی نفس (درد هنگام مقاربت)، کاهش برانگیختگی جنسی، مشکل در رسیدن به ارگاسم.
بیماری های تناسلی: آتروفی واژن (احساس سوزش، خارش، گزگز)
درمان عفونت های مزمن واژن: قارچ های مکرر واژن یا عفونت های مزمن غیر اختصاصی واژن.
اختلالات دستگاه ادراری: بی اختیاری ادرار، ادرار دردناک، عفونت مزمن دستگاه ادراری.
این روش چگونه انجام می شود؟

دو نمونه خون از ورید بیمار گرفته می شود. حدود 5 دقیقه سانتریفیوژ می شود تا قسمت های مفید پلاسما جدا شود. سپس لوله با اسید هیالورونیک اشباع می شود و مخلوط حاصل به مناطق مشکل دار اندام ها تزریق می شود.

بعد از تزریق پی آر پی در بدن چه اتفاقی می افتد؟

فعال سازی مکانیسم های بازسازی، تحریک تولید فیبروبلاست و کلاژن. این رنگ پوست واژن و قابلیت ارتجاعی را بازیابی می کند، ترشح واژن را تحریک می کند و رطوبت را بازیابی می کند. بر خلاف سایر روش‌های درمانی، بی‌اختیاری ادرار تحت یک تکنیک PRP ویژه در دیواره جلویی واژن قرار می‌گیرد.

پلاکت ها از عوامل اصلی در مکانیسم بازسازی بافت های سخت و نرم هستند. آنها فاکتور رشد (FGF، PDGF، TGF-SS، EGF، VEGF) را تحریک می کنند که در مهاجرت، تمایز و تکثیر سلول های بنیادی نقش دارد. آنها همچنین فیبروبلاست ها و سلول های اندوتلیال را تحریک می کنند و باعث تشکیل مواد بین سلولی جدید و ایجاد عروق جدید می شوند.

نشان داده شده است که PRP در بافت های نرم:

تولید کلاژن را افزایش می دهد؛
الاستیسیته، لحن و ضخامت پوست را تقویت می کند.
تمایز و تکثیر سلول های بنیادی را تقویت می کند.
باعث رگزایی می شود.

پایداری این رویه چیست؟

از آنجایی که PRP درمانی یک تزریق درمانی غیر تثبیت کننده است، اثر آن تا حدودی کوتاهتر است. اثر مورد نظر همچنین به ویژگی های فردی ارگانیسم بستگی دارد. معمولاً توصیه می شود این روش را هر 3 تا 6 ماه یکبار تکرار کنید. برای دستیابی به اثر طولانی مدت، انجام 2 روش در یک فاصله زمانی 1 ماهه توصیه می شود.