پزشکان برتر

اسپوندیلوز گردنی نوعی بیماری دژنراتیو است که گردن شما را تحت تاثیر قرار می دهد. به طور معمول، دیسک های نرم بین مهره های شما، استخوان های ستون فقرات، بالشتک را ایجاد می کنند. با اسپوندیلوز گردنی، این دیسک ها فشرده می شوند.

هنگامی که این اتفاق می افتد، غضروفی که مهره ها را در هر طرف دیسک، جایی که آنها لمس می کنند، می پوشاند، می تواند فرسوده شود. هنگامی که این غضروف محافظ از بین رفت، ممکن است خار روی مهره های شما ایجاد شود، جایی که آنها به هم ساییده می شوند. اعصاب متصل به نخاع ممکن است فضای کمتری برای عبور از بین مهره‌ها در مسیر خروج از ستون فقرات داشته باشند.

حقایقی در مورد اسپوندیلوز گردنی

این وضعیت با افزایش سن بیشتر می شود. با این حال، بسیاری از آنها علائمی ندارند—شما ممکن است حتی ندانید که این تغییرات در گردن شما وجود دارد.

اسپوندیلوز گردن معمولاً منجر به ناتوانی نمی شود. اما گاهی اوقات این تغییرات در ستون فقرات می تواند باعث فشرده شدن طناب نخاعی یا ریشه های عصبی متصل به آن شود. این می تواند باعث شود پاها یا دست های شما ضعیف یا دست و پا چلفتی شوند.

علائم

علائم اسپوندیلوز گردن می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد در گردن که ممکن است به بازوها یا شانه های شما برسد

• سردرد

• وقتی گردن خود را حرکت می دهید، احساس ساییدگی می کنید

• ضعف در بازوها و پاهای شما

• بی‌حسی در شانه‌ها، بازوها یا دست‌ها

• سفتی در گردن

• در حفظ تعادل خود مشکل دارید

• مشکل در کنترل مثانه یا روده

تشخیص

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما را معاینه فیزیکی می‌کند تا ببیند آیا این وضعیت را دارید یا خیر. احتمالاً در مورد آسیب های گردنی که داشته اید صحبت می کنید و علائم خود را شرح می دهید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی احتمالاً گردن، شانه ها، بازوها و پاهای شما را بررسی می کند تا ببیند چقدر خوب کار می کنند. سایر آزمایشاتی که ممکن است به تشخیص کمک کند عبارتند از:

• تست های تصویربرداری اشعه ایکس، ام آر آی و سی تی اسکن همگی تصاویری از ساختارهای ستون فقرات شما برای ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ارائه می دهند. این ها می توانند استخوان ها، دیسک ها، ماهیچه ها و اعصاب داخل و اطراف گردن و همچنین نخاع شما را نشان دهند.

• میلوگرافی. در طول این آزمایش، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی رنگی را به مایع اطراف نخاع شما تزریق می‌کند و سپس سی تی اسکن می‌کند تا ببیند چگونه خارهای استخوانی و دیسک‌ها با اعصاب فردی تعامل دارند.

• الکترومیوگرافی. این آزمایش نشان می‌دهد که اعصاب شما چقدر سیگنال‌های نخاع را به عضلات منتقل می‌کنند.

رفتار

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند بسته به نیاز شما درمان های مختلفی را برای تسکین درد ناشی از اسپوندیلوز گردنی توصیه کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروها. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، مانند ایبوپروفن یا آسپرین، مسکن‌های اپیوئیدی و شل‌کننده‌های عضلانی ممکن است کمک کنند.

• فیزیوتراپی. یک فیزیوتراپیست می تواند تمرینات کششی و تقویتی را به شما آموزش دهد که ممکن است علائم را کاهش دهد.

• یخ یا گرما. گردن خود را با کیسه یخ خنک کنید یا آن را با یک پد گرم کننده طبق دستور پزشک یا فیزیوتراپیست گرم کنید.

• یقه. استفاده از یقه نرم دور گردن برای دوره های کوتاه ممکن است به علائم شما کمک کند. با این حال، اگر آن را بیش از حد طولانی بپوشید، می تواند باعث ضعیف شدن گردن شما شود.

• تزریقات یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند داروی استروئیدی و داروهای تسکین دهنده درد را به مفصل دردناک گردن یا فضای کنار نخاع شما تزریق کند.

• عمل جراحی. در بیشتر موارد نیازی به جراحی نیست. اما جراحان می‌توانند در صورت لزوم، روش‌های مختلفی را برای کاهش فشار روی نخاع یا اعصابی که ستون فقرات شما را ترک می‌کنند، انجام دهند. جراح می تواند استخوان را از اطراف دهانه ای که به عصب اجازه می دهد از ستون فقرات یا استخوان از سایر قسمت های مهره خارج شود، خارج کند. او همچنین ممکن است پس از 1 مورد از این روش‌ها، استخوان‌های ستون فقرات را جوش دهد. اگر جراحی داشته باشید، یک ارائه دهنده بیهوشی شما را از قبل می خواباند تا آن را احساس نکنید.

جلوگیری

ممکن است نتوانید از اسپوندیلوز گردنی پیشگیری کنید، اما این مراحل ممکن است خطر شما را کاهش دهد:

• از نظر بدنی فعال بمانید.

• از وضعیت بدنی خوب استفاده کنید.

• با استفاده از تجهیزات مناسب و فرم مناسب هنگام ورزش یا ورزش از آسیب دیدگی گردن جلوگیری کنید.

• از ضربه به گردن خود اجتناب کنید