نارسایی اولیه تخمدان در نوجوانان و زنان جوان
تعداد سالهای باروری در بین زنان بسته به تولید استروئید توسط تخمدانها متفاوت است. نارسایی اولیه تخمدان به تخلیه یا اختلال عملکرد فولیکول های تخمدان با قطع قاعدگی قبل از 40 سالگی گفته می شود و قبلاً به عنوان یائسگی زودرس یا نارسایی اولیه تخمدان شناخته می شد. "نارسایی اولیه تخمدان" اصطلاح ترجیحی است که توسط مؤسسه ملی بهداشت حمایت می شود زیرا عملکرد تخمدان در بسیاری از موارد متناوب یا غیرقابل پیش بینی است. از آنجا که 5 تا 10 درصد از زنان مبتلا به نارسایی اولیه تخمدان حاملگی و زایمان خود به خود را تجربه می کنند، نارسایی اولیه تخمدان را می توان از یائسگی طبیعی تشخیص داد و همچنین ممکن است به عنوان کاهش ذخیره تخمدان توصیف شود.1 2. این نظر کمیته به نارسایی اولیه تخمدان در نوجوانان و زنان جوان می پردازد.
اتیولوژی
کاهش یا اختلال عملکرد فولیکول در نوجوانان ممکن است توسط عوامل مختلفی ایجاد شود. اغلب به دلیل ناهنجاری های کروموزومی یا آسیب ناشی از شیمی درمانی یا پرتودرمانی ایجاد می شود. همچنین با پیش جهش در ژن FMR1 برای X شکننده همراه است. نارسایی اولیه تخمدان ممکن است با غدد درون ریز متعدد، از جمله هیپوپاراتیروئیدیسم و ??هیپوآدرنالیسم همراه باشد. در موارد کمتر، می تواند ناشی از فرآیندهای نفوذی یا عفونی باشد3. جراحی لگن نیز ممکن است منجر به اختلال در عملکرد تخمدان شود. تقریباً 4 درصد از زنانی که نارسایی اولیه تخمدان دارند، آنتی‌بادی‌های آدرنال یا تخمدان دارند که نشان‌دهنده مکانیسم خودایمنی برای بیماری است.4. در بسیاری از موارد، علت ناشناخته باقی می ماند1.
ناهنجاری های کروموزومی
یکی از علل شایع نارسایی اولیه تخمدان در نوجوانان، دیسژنزی غدد جنسی، با یا بدون سندرم ترنر است.3. هنگامی که نوجوانان با آمنوره اولیه و بدون بیماری های همراه همراه هستند، 50? دارای کاریوتیپ های غیر طبیعی هستند. در میان زنان جوانتر (سن 30 سال یا کمتر) با آمنوره ثانویه، 13 درصد نیز دارای کاریوتایپ غیر طبیعی هستند.5. اگرچه تاخیر در بلوغ و رشد در این گروه شایع است، بسیاری از زنان مبتلا ممکن است ابتدا در زمان ارزیابی اختلالات قاعدگی شناسایی شوند.
شیمی درمانی و پرتودرمانی
از دست دادن فوری عملکرد تخمدان پس از شیمی درمانی یا پرتودرمانی "نارسایی حاد تخمدان" نامیده می شود که ممکن است گذرا باشد. در شیمی درمانی، سن بیمار زمانی که شیمی درمانی می شود، انواع داروها و تعداد دوزها همگی بر احتمال سمیت گناد تأثیر می گذارند. اگرچه بیشترین میزان بروز نارسایی حاد تخمدان پس از استفاده از عوامل آلکیله کننده یا پروکاربازین رخ می دهد، اما هر چه سن بیمار در زمان دریافت شیمی درمانی کمتر باشد، احتمال زنده ماندن برخی فولیکول ها بیشتر است.6 7 8. تابش کل بدن، کل مغز، لگن و ستون فقرات نیز خطر نارسایی حاد تخمدان را افزایش می دهد.9. تابش لگن (به ویژه دوزهای بیش از 10 گری) یک عامل خطر مهم برای نارسایی حاد تخمدان است.8. شیمی درمانی همراه با پرتودرمانی احتمال نارسایی حاد تخمدان را افزایش می دهد. لازم به ذکر است که حتی زنانی که بعد از شیمی درمانی پریود می شوند، در طول زندگی خطر نارسایی اولیه تخمدان را افزایش می دهند.9.