پزشکان برتر

از آنجایی که مغز نوجوانان با مغز بزرگسالان متفاوت است، درمان با نوجوانان مانند درمان با بزرگسالان نیست.

مواردی که والدین می توانند در صورتی که نوجوانشان تحت درمان است در نظر داشته باشند عبارتند از:

• رابطه کلیدی است. مهمترین بخش هر رابطه درمانی اعتماد و ارتباط با درمانگر است و این امر به ویژه در مورد نوجوانان صادق است. این بدان معناست که نوجوان باید یک درمانگر داشته باشد که بتواند به او اعتماد کند و با او کنار بیاید.
• حفظ حریم خصوصی و رازداری ضروری است. بسیاری از والدین می خواهند بدانند که در جلسات درمانی نوجوانشان چه اتفاقی می افتد. کنجکاوی قابل درک است. با این حال، درخواست از نوجوان یا درمانگر برای افشای اطلاعات جلسات اغلب بیشتر از اینکه مفید باشد، ضرر دارد. قوانین بر اساس ایالت متفاوت است، اما والدین ممکن است حق دریافت این اطلاعات را داشته باشند. در این صورت، آگاه ساختن نوجوان از این که والدینش به حریم خصوصی او احترام می گذارند، می تواند به او اجازه دهد تا در جلسات خود شرکت کند و از آنها بهره مند شود.
• درمانگر به نگرانی های ایمنی رسیدگی خواهد کرد. درمانگران، گزارشگران اجباری هستند، به این معنی که آنها ملزم به گزارش کودک آزاری هستند. درمانگرها همچنین فاش می‌کنند که آیا مشتری به طور فعال دست به خودکشی می‌زند یا قصد دارد به شخص دیگری صدمه بزند. برگزاری یک جلسه مشترک در شروع درمان برای رفع محدودیت های محرمانه و تعیین اینکه دقیقاً چه اطلاعاتی با والدین به اشتراک گذاشته می شود یا خیر می تواند مفید باشد.
• درمان با نوجوانان متفاوت از درمان با بزرگسالان است. والدین ممکن است نگران این باشند که نوجوانشان «فقط در حال چت کردن» یا «گفتگوی کوچک» با درمانگر است. از آنجایی که رابطه درمانی کلیدی است، هر موضوعی که برای نوجوان مهم باشد در جلسه او مهم است. بنابراین، چیزی به نام "فقط چت" وجود ندارد. دادن آزادی به نوجوانان برای انتخاب موضوعات مورد بحث اغلب زمینه را برای «عمیق‌تر رفتن» بعداً فراهم می‌کند زیرا آنها با درمانگر خود احساس امنیت می‌کنند. به طور مشابه، بسته به سطح رشد نوجوان، آنها ممکن است با انجام بازی در جلسات خود روابط برقرار کنند. این همه مناسب و درمانی است.
• اگر نوجوان شما نیاز به درمان دارد، مشکلی ندارد. والدین نمی توانند همه اتفاقاتی که برای فرزندشان می افتد را کنترل کنند و هیچ پدر و مادری کامل نیست. تشخیص اینکه نوجوان به درمان و حمایت بزرگسالان غیر از والدین نیاز دارد، بخشی از تربیت خوب است و نشان نمی دهد که والدین به نحوی فرزند خود را "شکست" داده اند.

نوجوانان نیازهایی دارند که با کودکان کوچکتر و بزرگسالان متفاوت است. هنگام تعیین نیازهای روانی آنها و ارائه مراقبت مناسب، درک مرحله منحصر به فرد زندگی آنها و برآورده کردن آنها در جایی که هستند مهم است.