پزشکان برتر

یک روانپزشک بزرگسال به چندین روش به بیماران خود خدمات می دهد که معمولاً از چهار مرحله زیر استفاده می کند:

ارزیابی - بیمار برای ارزیابی وارد می شود. آنها علائم خود را توضیح می دهند و یک روانپزشک ممکن است از آزمایش های مختلفی برای تعیین اینکه آیا آنها یک اختلال دارند استفاده کند. آنها ممکن است به تاریخچه ژنتیکی بیمار نگاه کنند یا آزمایش های شناختی را برای کمک به یافتن یک تطابق انجام دهند.

تشخیص - روانپزشک بر اساس اینکه آیا فردی دارای معیارهای مورد نیاز در DSM یا راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی است، تشخیص می دهد.

درمان - سپس روانپزشک بیماری روانی را با روش های مختلف درمان می کند.

پیگیری - بیماران باید با روانپزشک خود پیگیری کنند تا مطمئن شوند که حالشان خوب است و در مورد هر گونه سوال یا نگرانی بپرسند.

DSM-5-TR: ابزاری برای تشخیص

یک روانپزشک بزرگسال بیماری روانی بیمار را حدس نمی زند. آنها باید به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، که به نام DSM نیز شناخته می شود، مراجعه کنند. از آنجایی که این کتاب در ویرایش پنجم خود قرار دارد، به DSM-5-TR معروف است  . اکثر اختلالات روانی معیارهای خاصی دارند که بیمار برای تشخیص باید آنها را رعایت کند. این برای کمک به متخصصان سلامت روان مانند روانپزشکان از تشخیص اشتباه بیمار است. حتی با مراجعه به دفترچه راهنما، امکان تشخیص اشتباه وجود دارد. با این حال، DSM به طور مداوم ویرایش و بازنگری می شود تا به پزشکان جدیدترین و دقیق ترین منبع برای تشخیص بیماری های روانپزشکی ارائه شود.