سفارش تبلیغ
صبا ویژن

عوارض جراحی تومور مغزی

 

جراحی تومور مغزی می تواند طیف وسیعی از عوارض جانبی را ایجاد کند که بسته به نوع جراحی، محل تومور و سلامت کلی شما متفاوت است. برخی از عوارض جانبی رایج جراحی تومور مغزی عبارتند از:

  • درد و ناراحتی : درد و ناراحتی در محل برش برای مدت کوتاهی پس از جراحی تومور مغزی شایع است. داروهای ضد درد می توانند به مدیریت این علائم کمک کنند.
  • تهوع و استفراغ : تهوع و استفراغ ممکن است پس از جراحی مغز رخ دهد، به خصوص اگر جراحی گسترده باشد. برای کمک به کنترل این علائم می توان داروهای ضد تهوع تجویز کرد.
  • سردرد : سردرد پس از جراحی تومور مغزی شایع است. داروهای ضد درد، هیدراتاسیون و استراحت می تواند به مدیریت سردرد کمک کند.
  • خستگی : خستگی پس از جراحی مغز نیز شایع است و می تواند چندین هفته یا چند ماه ادامه یابد. استراحت و افزایش تدریجی سطح فعالیت می تواند به مدیریت خستگی کمک کند.
  • تغییرات در عملکرد شناختی : ممکن است تغییراتی را در عملکرد شناختی تجربه کنید، مانند مشکلات حافظه، سردرگمی، یا مشکل در توجه و تمرکز.
  • تغییرات در گفتار یا زبان : تغییرات در توانایی های گفتار یا زبان، مانند مشکل در صحبت کردن، درک گفتار، یا تولید گفتار، می تواند پس از جراحی تومور مغزی رخ دهد.
  • ضعف یا فلج : ضعف یا فلج موقت یا به ندرت دائمی، بسته به محل تومور و وسعت جراحی، ممکن است رخ دهد. فیزیوتراپی و کاردرمانی می تواند به بهبود قدرت و هماهنگی عضلات کمک کند.
  • تشنج : تشنج می تواند پس از جراحی تومور مغزی رخ دهد، به خصوص اگر تومور در نزدیکی ناحیه ای از مغز باشد که مسئول کنترل تشنج است. برای کمک به مدیریت این علائم می توان داروهای ضد تشنج تجویز کرد.

این عوارض جانبی می تواند بین افراد بسیار متفاوت باشد و شما به احتمال زیاد ممکن است اصلاً عوارض جانبی قابل توجهی را تجربه نکنید. هر گونه نگرانی در مورد عوارض جانبی جراحی تومور مغزی با تیم پزشکی خود در میان بگذارید.

 

عوارض جانبی رادیوتراپی

پرتودرمانی یک گزینه درمانی رایج برای تومورهای مغزی است، اما دارای عوارض جانبی و عوارض بالقوه است. عوارض جانبی خاص به دوز و مدت پرتودرمانی، محل تومور و سابقه سلامتی و پزشکی شما بستگی دارد. برخی از عوارض جانبی رایج پرتودرمانی عبارتند از:

  • خستگی : ممکن است تا چند هفته پس از درمان ادامه یابد.
  •  تغییرات پوستی : قرمزی، خارش یا تاول ممکن است در ناحیه درمان ایجاد شود.
  •  ریزش مو : ممکن است در ناحیه درمان دیده شود. ممکن است پس از درمان دوباره رشد کند یا نکند.
  •  تغییرات شناختی : از دست دادن حافظه، مشکل در تمرکز، یا سردرگمی.
  • سردرد : ممکن است موقت یا مداوم باشد.
  • تهوع و استفراغ : با دارو قابل کنترل است.
  • تشنج : خطر تشنج افزایش می یابد. متخصص مراقبت های بهداشتی شما می تواند داروهای پیشگیرانه را تجویز کند.

همچنین به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه، خطر ابتلا به تومورهای جدید بسیار کم است. با این حال، تکنیک‌های رادیوتراپی جدیدتری در دسترس هستند که می‌توانند عوارض جانبی مرتبط با دوز را کاهش دهند و در عین حال کنترل تومور را به حداکثر برسانند. تمام گزینه ها و خطرات را با تیم پزشکی خود در میان بگذارید تا بتوانید قبل از درمان تصمیمی آگاهانه بگیرید.

عوارض جانبی شیمی درمانی

داروهای شیمی درمانی سلول های سرطانی را که به سرعت تقسیم می شوند را از بین می برند، اما می توانند سلول های سالم بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهند و منجر به عوارض جانبی شوند. عوارض جانبی خاص شیمی درمانی برای درمان تومور مغزی به نوع داروهای مورد استفاده، دوز و پاسخ خاص شما بستگی دارد. در اینجا برخی از عوارض جانبی رایجی که ممکن است رخ دهد آورده شده است:

  • حالت تهوع و استفراغ : می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. داروهای ضد تهوع می توانند به مدیریت این عارضه جانبی کمک کنند.
  • خستگی : ممکن است تا چند هفته پس از درمان ادامه یابد. مهم است که به اندازه کافی استراحت کنید.
  • ریزش مو : می تواند باعث ریزش مو در پوست سر و همچنین ریزش مژه ها، ابروها و موهای بدن شود.
  • خطر عفونت : ممکن است تعداد گلبول های سفید خون را در بدن کاهش دهد که می تواند خطر عفونت را افزایش دهد. ممکن است لازم باشد برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض عفونت ها و مصرف آنتی بیوتیک اقدامات احتیاطی انجام دهید.
  • کم خونی : همچنین می تواند تعداد گلبول های قرمز را در بدن کاهش دهد و منجر به کم خونی شود که می تواند باعث خستگی، تنگی نفس و سایر علائم شود.
  • آسیب عصبی : ممکن است باعث آسیب عصبی شود که منجر به بی حسی، گزگز و درد در دست ها و پاها می شود.

قبل از درمان، در مورد عوارض جانبی احتمالی شیمی درمانی با ارائه دهندگان پزشکی خود صحبت کنید. اغلب راه‌هایی برای مدیریت عوارض جانبی وجود دارد و پزشکان می‌توانند برنامه‌ای برای به حداقل رساندن و مدیریت آن‌ها ایجاد کنند.