پزشکان برتر

برآوردها حاکی از آن است که حدود 4 تا 12 درصد از کودکان مبتلا به ADHD هستند. پسران 2 تا 3 برابر بیشتر از دختران در معرض ADHD از نوع بیش فعال یا ترکیبی هستند.

بسیاری از والدین کودکان مبتلا به ADHD در جوانی علائم ADHD را تجربه کردند. ADHD معمولاً در برادران و خواهران یک خانواده دیده می شود. بیشتر خانواده ها زمانی به دنبال کمک هستند که علائم فرزندشان در یادگیری و سازگاری با انتظارات مدرسه و فعالیت های متناسب با سن اختلال ایجاد کند.

علائم اختلال کمبود توجه/بیش فعالی چیست؟

موارد زیر شایع ترین علائم ADHD هستند. با این حال هر کودکی ممکن است علایم مجزایی را تجربه کند. 3 دسته از علائم ADHD شامل موارد زیر است:

• بی توجهی:

  • فاصله توجه کوتاه برای سن (مشکل در حفظ توجه)

  • مشکل در گوش دادن به دیگران

  • مشکل در رسیدگی به جزئیات

  • به راحتی حواسش پرت می شود

  • فراموشی

  • مهارت های سازمانی ضعیف برای سن

  • مهارت های مطالعه ضعیف برای سن

• تکانشگری:

  • اغلب حرف دیگران را قطع می کند

  • در انتظار نوبت خود در مدرسه و/یا بازی های اجتماعی مشکل دارد

  • تمایل دارد به جای منتظر ماندن برای فراخوانی، پاسخ‌ها را واضح کند

  • به طور مکرر و اغلب بدون فکر کردن قبل از اقدام، ریسک می کند

• بیش فعالی:

  • به نظر می رسد در حرکت مداوم است. می دود یا صعود می کند، در مواقعی بدون هیچ هدف ظاهری به جز حرکت

  • برای ماندن در صندلی خود حتی زمانی که انتظار می رود مشکل دارد

  • وقتی روی صندلی خود می‌نشیند، دست‌های خود را بی‌قرار می‌کند یا می‌چرخد. بی قراری بیش از حد

  • بیش از حد صحبت می کند

  • در انجام فعالیت های آرام مشکل دارد

  • بارها و بارها چیزهایی را از دست می دهد یا فراموش می کند

  • ناتوانی در انجام وظیفه؛ از یک کار به کار دیگر تغییر می کند بدون اینکه هیچ کدام را کامل کند

علائم ADHD ممکن است شبیه سایر شرایط پزشکی یا مشکلات رفتاری باشد. به خاطر داشته باشید که بسیاری از این علائم ممکن است در کودکان و نوجوانانی که ADHD ندارند رخ دهد. یک عنصر کلیدی در تشخیص این است که علائم باید به طور قابل توجهی عملکرد انطباقی را در محیط خانه و مدرسه مختل کند. برای تشخیص همیشه با پزشک کودک خود مشورت کنید.