پزشکان برتر

 

• سن: خطر فیبروم با افزایش سن افزایش می‌یابد، به‌ویژه در سنین 30 و 40 سالگی تا یائسگی . فیبروم ها معمولاً پس ازیائسگی کوچک می شوند.
• سابقه خانوادگی: داشتن یکی از اعضای خانواده یا خویشاوندان نزدیک به فیبروم خطر ابتلا به فیبروم را افزایش می دهد. اگر تشخیص داده شد که مادر شما فیبروم دارد، احتمال ابتلای شما 3 برابر بیشتر است.
• قومیت: زنان آفریقایی آمریکایی نسبت به زنان قفقازی شانس بیشتری برای ابتلا به فیبروم دارند.
• چاقی: زنانی که کمی بالاتر از وزن توصیه شده هستند در معرض خطر بیشتری برای فیبروم هستند. برای زنان چاق، این خطر 2 تا 3 برابر بیشتر از حد متوسط ??است.
• رژیم غذایی: خوردن رژیم غذایی با رنگ قرمز و گوشت فرآوری شده با خطر بالای فیبروم همراه است.
• سایر علل: کمبود ویتامین D و مصرف الکل شناخته شده است که باعث ایجاد فیبروم در زنان می شود، اما مطالعات قطعی هنوز وجود ندارد.

 

علت دقیق فیبروم هنوز ناشناخته است. با این حال، تحقیقات و تجربه بالینی عوامل زیر را برجسته کرده است:

• تغییرات ژنتیکی: فیبروم‌ها ممکن است در اثر تغییرات ژنتیکی غیرطبیعی که معمولاً در سلول‌های عضلانی معمولی رحم یافت نمی‌شوند، ایجاد شوند.
• عدم تعادل هورمونی: نشان داده شده است که عدم تعادل در نسبت استروژن-پروژسترون باعث ایجاد فیبروم ها استروژن و پروژسترون هورمون‌هایی هستند که به منظور آماده‌سازی برای بارداری، رشد دیواره رحم را در طول هر سیکل قاعدگی افزایش می‌دهند. این هورمون ها ممکن است باعث رشد فیبروم ها شوند.
• افزایش تولید هورمونی: فیبروم‌ها نسبت به سلول‌های عضلانی معمولی رحم، گیرنده‌های استروژن و پروژسترون بیشتری دارند. فیبروم ها معمولاً پس از یائسگی به دلیل کاهش تولید هورمونی کوچک می شوند.
• سایر عوامل رشد: برخی از عوامل رشد مانند انسولین عوامل رشدی که باعث حفظ بافت ها، می تواند منجر به ایجاد فیبروم شود.
• ماتریکس خارج سلولی (ECM): ECM ماده ای است که سلول ها را به یکدیگر متصل می کند تا در جای خود ثابت شوند. فیبروم ها دارای ECM بالایی هستند. ECM عملکرد ویژه ای در ذخیره سازی فاکتورهای رشد دارد و باعث تغییرات بیولوژیکی در سلول ها می شود